BEHDÎNAN –
Endamê Komîteya Rêveber a PKK’ê Bozan Tekîn ji ajansa me re nirxandin kir û bang li ciwan û jinên ciwan kir û got, “Deskeftiyên vê şoreşê mezin in. Divê em wê mezintir bikin. Divê ciwanên Kurd êdî dudilî nebin, guman nekin, hesabên biçûk nekin.”
Endamê Komîteya Rêveber a PKK’ê Bozan Tekîn, bal kişand ser zêdebûna tacîz û destavêtina li hemberî jinên ciwan û got, “Di çapemeniyê de, “Ez nizanim çend tecawizkar leşker û polîsên Tirk bûne. Ev qas tecawiz li jinên Kurd hat kirin.” Ger em çavên xwe li hemberî van bigrin û bêdeng bimînin wê ji mirovahiya me çi bimîne? Ma em ev qas bêçare ne? Ma em ji vê rastiyê dûr in? Ma em vê nabihîzin û nabînin rastî?”
Tevahiya Bangawaziya Endamê Komîteya Rêveber a PKK’ê Bozan Tekîn wiha ye:
Ciwanên Kurdistanê ên hêja, Em ketine salvegera damezrandina PKK’ê. Bi vê minasebetê em damezrînerê PKK’ê ê mezin Rêber Apo silav dikin. Tekoşîna PKK’ê li serok Apo, li gelê me, li berxwedêrên Bazên Zagrosê û Cenga Xabur pîroz be. Em berxwedêran li her derê pîroz dikin, silav û rêzên xwe pêşkêş dikin. Ciwanên Kurdistanê ên hêja, em dixwazin bi we re tevgerek nû bine dest pê kirin. Çawa ku damezrandina PKK’ê da komek ciwan bi rêbertiya serok Apo biryarek da û heya roja îro hat, em jî dixwazin bi we ra vê biryardarî yê nû bikin. Divê em careke din vê biryarê bidin, bi serokekî azad Kurdistan’ek azad, bi Kurdistan’ek azad Rojhilata Navîn a azad avabikin, divê em bêhna xwe bidin cîhaneke ku modernîteya kapîtalîst ew bê bêhn hiştiye. Werin em vê biryara ku 43 sal berê ji bo dawîlêanîna desthilatdariya mêr û avakirina civaka azadiya jinê hati dayîn nû bikin.
Bila keda we jî di vê hemleyê da û di vê azadîyê da hebe. Ciwanên miletekî ên welatekî pêşeroja wan in. Divê ji ber pirsgirêkên welatê xwe, ên miletê xwe û heta ên Cîhanê xwe mesul bigrin. Em dizanin jibo ku ciwanên Kurdistanê li serokatî, li PKK’ê, li dîroka Kurdan li dîroka Kurdistanê û li rastîya dijmin dur bigrin bi trîlyona pere xerc dikin. Em vêya dizanin. Şerekî taybet dimeşînin. Dîsa jî, em îro dibînin ku li Werxelê, li Mam Reşo û li Zendura destan têne nivîsandin. Tevî hemû bêmimkûnî û çewisandinê jî çawa kû Mazluman, Xeyrîyan, Alî Çîçekan û Akîfan berxwedan û zemînek dîrokî avakirin, îro jî di şexsê Serhadan, Dilvînan, Cumalîyan û Amarayan de destaneke qehremanî tê nivîsandin. Ciwanên vê welatî, ciwanên vê axê bê dîrok û bê esil nînin.
Ciwanên van xak û gelan bê bîr nînin. Hişmend û wêrek in. Li hemberî êrîşên dagirkeriyê yên tirkan teknîkeke mezin bi kar anîn jî, dîsa ji wan re sînor hiştin û nekarî gavekê jî bavêjin. Ya ku wê Kurdistana azad, civaka azad, jina azad biafirîne dê pêşeroja me jî ev berxwedan e. Şeref û rûmet li vir e. Divê ciwanên gel jî xwedî li vê rûmetê derkevin. divê dudilî nebin, bi tiştên ku ji dagirkerî, çewisandin, qetlîamê re nebin bersiv. em jê re dibêjin pasîfîzm.Ji aliyekî ve her roj bi tonan bombe û çek tên bikaranîn û ev jî têrê nake, bombeyên kîmyewî bikar tînin.Çi dikare bibe bersiva vê? Gerîlayekî nifşê nû, gerîlayekî mezine dikare bibe bersiv. Divê em bizanibin ku êrîşa tirkan bi tunebûna kurdan û gelê Kurdistanê çêbûye. yanî hebûna xwe di tunebûna me de dibîne. Ev polîtîka ji roja ku hatiye avakirin heta niha berdewam kiriye. Li demagojiya wan nenêrin.
Li hemberî dagirkeriyê biryarî ya Serhadan, Amarayan, Cumalîyan, û artêşeke mezin lazim e. Dudil û fikar heye. Her ciwanê Kurd û ciwanê Kurdistanî li ku dibe bila bibe, divê ji xwe re Kurdistanê û gerîla bike wek qibleya arasteyî. Ji ber ku azadî û rûmet li vir e. Ji bo girtina vê biryarê bêtir divê çi bê kirin? li dîrokê binêre, bi sedan Kurd hatin kuştin, rast e? Rast e. Ji ber ku ciwanekî Kurd xwedî helwesteke rast bû û got ev der Kurdistan e, dojeh hilweşiya.“Wey, ev er çawa dibe Kurdistan? Hîn jî welatê me înkar dikin, kî dike; Yên ji Asyaya Navîn hatine inkar dikin! Bi zor û çewisandinê hatin, bi sirgûn û asîmîlasyonê hatin, niha bûne xwediyê malê û em jî bûne xerîbê axa xwe. Heta niha çend kes ji ber axaftina kurdî hatine kuştin? Çiqas kurd li Derya Reş, li Çukurovayê, li Konyayê ji ber ku kurd bûn hatin kuştin, hatin derxistin, heqaret li wan hate kirin. Polîtîkayek wisa meşandin ku gelê me ji ber birçîbûna li ser axa me neçar ma ku biçe metropolan. Mecbur man ku herin welatê wan û xizmeta wan kesên ku welatê wan dagîr kirine bikin.
Çawa ku îşgala îngilîzan ya spîyan heqaret li Afrîkayê kir û kir kole, li kurdan jî wisa tê kirin. Wekî din çi bikin? Ji bo demekê, di çapemeniyê de; Hate gotin, “Ez nizanim çend tecawiz li jinên Kurd hatine kirin, di nav wande çend ji wan polîs û leşkerên Tirk bûne”. Îcar em ê jê re çi bibêjin, ma em ê çavên xwe jê re bigrin? Ger em çavên xwe ji van re bigirin û bêdeng bimînin, wê çi ji mirovahiya me bimîne? Ma em ewqas bêhêvî ne? Ma em ji rastiyê evqas dûr in? Ma em vê rastiyê nabihîzin? Gelek keçên me ji vê rastiyê dûr in, xwe înkar dikin. Ev dijminatî û tecrîda mezin a li ser Rêber Apo ji bo çi ye? Ev êrîşên li ser gerîla ji bo çi ne? Ji ber ku ev xak ji bo ku xwediyên wê yên rastîn nebin xwediyê axa xwe. Ev ji bo pêşîlêgirtina wê ye. Ji bo vê yekê ye. Lewma divê her êrîşeke Tirkan bê bersiv nemîne. Ji bo ku bê bersiv nemîne divê tevlîbûneke xurt di nava gerîla de hebe. Gelê ku xwedî fedaî nebe, gelê ku ji bo rûmet û azadiya gelê xwe nebe xwedî ziman û çand a xwe nikare biparêze. Em zarokên van xakan in, li hemberî yên ku bi zor, zor û zulmê tên van xakan divê berxwedaneke mezin nîşan bidin û bi zimanekî ku jê fêm bikin bi wan re biaxivin! Ev ziman zimanê Egîtan e, zimanê Bêrîtanan, Zîlanan, Delalan e. Divê êdî em bi vî awayî tevbigerin. Ji ber vê sedemê di salvegera PKK’ê de ciwanên Kurd careke din ji xwe pirsîn, “Ez kî me, ji ku têm, êrîşên li ser welatê min çi ne, kî vî karî dike, ma tiştekî ku ez li hember wan bikim tune ye?” Divê van pirsan ji xwe bikin. Li hemberî vê rastiyê Rêbertî, PKK û gerîla heye. Divê Ciwan bêhtir bi biryar, bi zanebûn xwe birêxistin bikin. Divê hevdu rêxistin bikin. Çawa? Mîna Rêber Apo. Çawa ku di roja ewil de Rêber Apo ji ciwanekî Kurd re got, “Tu Kurd î, welatê te heye, tu ji bo welatê xwe çi dikî?” Ji heval Fuat (Elî Haydar Kaytan) pirsî. Ew çend salî bû? 23-24 salî bû. Wê demê li metropolên Tirkiyeyê, li paytextê dagirkeriyê dîsa zilm hebû, dîktatoriya leşkerî jî hebû. Lê Rêber Apo cesaret kir, ew jî ciwan bû. Baş e, kîjan xortên Kurd nikarin vê bikin? Ez ji ciwanên Kurd re dibêjim, kî ji we nikare vî karî bike? Ger hûn moral û cesaretê nedin hev, cesaretê nedin hev hûn ê venegerin welatê xwe. Ez bawer dikim hûn hemî dikarin wiya bikin. Niha roja şeref û rûmetê ye. Dagirkeriya Tirk bi tunebûna me derket holê. Niha dîsa dixwazin ku di nebûna me de careke din dagirkeriyê bikin. Erdogan û dîktatoriya Bahçelî dibêjin; ‘Plana me sala 2023’an e’ ev tê çi wateyê?
Bi gotineke din, komarek hat avakirin. Li ser çi? Li ser nebûna Kurdan hatiye avakirin û armanca wan sala 2071 e, çima? Kurdistan bi dest xistine ki bo wê. Ji ber vê yekê, di zihniyeta wan de îmhakirin pêwîst e. Ji bo hebûna xwe hewcedariya wan bi tunebûna me heye. Ji bo vê jî em ê hebûna xwe bi avakirina Kurdistanê bibînin. Ma em dikarin wiya bikin? Helbet em dikarin. Em vegerin 43 sal şûnda. Li Kurdistanê çi hebû? Bi navê Kurd û Kurdistanê çi hebû? Lê îro yek ji rojeva sereke ya cîhanê Rêber Apo, PKK û gerîla ye. Destkeftiyên vê şoreşê mezin in. Divê em wê mezintir bikin. Ji bo vê jî divê ciwanên Kurd êdî dudilî û gumanê nekin, hesabên biçûk nekin. Di nava pergala dagirkeriyê de divê berxwedana bêrûmet a bindest a di destê dijmin de bi dawî bibe.
Li aliyekê wê berxwedaneke wiha mezin çêbibe, li aliyê din jî fikara em ê çawa di nav pergala dagirkerîya Tirk de cih bigirin. Ciwanên zanîngehê “Em ê çawa bibin efserên dagirkeriya Tirk?” Li hemberî berxwedana Zendura, Werxelê û Mamreşo ev tê çi wateyê? Tu wateya wê nîne.Êdî divê em ji vê xewa bêhişmendiyê rabin û berê xwe bidin rêya rûmetê. Li ser vê bingehê careke din em salvegera damezrandina PKK’ê li Rêber Apo, gelê me, hemû berxwedan, berxwedêrên zindanan û ciwanan pîroz dikin.Û careke din em we vedixwînin nava refên gerîla yên li ser rêya berxwedan, serkeftin û rûmetê.
