NAVENDA NÛÇEYAN –

Ev çîroka qewmekê ye, hemû dibêjin em kîne û ji kudere hatîne…

Her yek rexmê tinebûnên mezin jî, mirovên ku wêrekîya jîyankirin û şerkirinê di laşê xwe de digrin. Di dîrokê de dilê hemû avakirina pêşketinên mezin de cihê xwe girtine, di xakên ku şer lê ne sekînîye de wekî ku jîyan bextê waye bawer kirine…

Bê dawî deshilatdarî, împaratorî… ji dema borî heta roja me wekî xilas buna rûyên qirêj yên ku jîyana wan qirêj kirine! Bûn şahîdê rûxîna hemûyan. Qirkirin û qetlîamên ku xwestine were ji bîr kirin her yên nû çêbûne. Ev dubare kirina dîrokêye û rastîyek nayê gûhertine. Lê em ticarî nahêlin werin ji bîr kirin, ne qêrînên dawî yên Şêx Seîd û hevalên wî, ne jî yên Çiyager û hevalên wî em nadin ji bîr kirin! Dilê me bi acizî û hêrs, kîn dagirtîye. Pêngava me dîrokî û civakî ye! Hesap pirsîna me ji bo laşê meyê ku li jêr zemînên Cizîrê hatine şewitandine, hesap pîrsîna me ji bo nîşandana laşê me li kolanên Geverêye, hesap pirsîna me ji bo dizîna canê me yên ji goristanê ne.

Ev avakirinek dîrokîye. Sedsala meye!

Em di demek wisa de diçin ku berxwedan û îxanet heman rêyê de derbaz dibin. Tikes nizane em çend qirkirin û qetlîamare derbaz bûne. Gelê me, jinên me, ciwanên me û zarokên me hîn bi êrîşên na sekinin re rûb rû ne. Wekî ku erdnigarîyek terkî qedera xwe hatîye kirin her roj bi hebuna xwe heqaret kirinê dewam dikin! Ma demê gotina bese ne hatîye? Wêrekî pêwîste ji tekoşîna mere em di demên ku şerên mezin werin jîyan kirin re derbaz dibin. Li ser van xakan çi tişta kesê kirî ne maye gel wan. Her roja nû armancek nû û bêyî ku tû bisekinî tû yê devam bikî, çi tiştê ku derbarê ne zanînê de hebe dema em bizanin wekî ku avantajên mezin bi de bi bêhnfirehîyek mezin dema dijmin ya herî ne amade de, tûyî gel xala zeîf ya dijmin bî. Dijmin kirina bin venêrîna xwe da ji tine kirinê zehmettire hinek caran tûyê vê bizanî û nas bikî. Weke serpêhatîya pêşketîna çekekê dibe ev pêvajû kelecan bide, dirêj kirina lûleya wê û xwedî buna nîşangeha wê ew kirîye çekek bi bandortir û kedera şeran guhertîye. Ev sekin sekneka wext bu xwe ji di diroke da qezênç kirina wi bi qiymete. Ev amedekarîyên pêngava me li hemberî dijmin her gava emê bavêjin kêmek wisa bifikirin tarzekî şêlû bûnê ji holê rakirîye û civakeka hesap bi pirse ciwanên cewherê xwe derxistîye zanistîyê û perwer dibin di vê hêlê de hat avakirin.

Em di rojên hesap xwestinê de jîyan dikin ti tişt ne vale ye.

Her bîranînek ya me, çalakî her bîranînek ya me refleksên parastinê ne herkes dikare hinek tiştan bike, sîxur û noker îhbar bikin, malek ya dijmin dikare were tespît kirin erebeyek ya wî dikare were şewitan din û karê welat parêzîyê ye. Li Kurdistanê êrîşên dijmin bi şêweyek bê ar dewam dike, eger em îro hesap nexwazin hewara dayikên me yên ku di erdê de dixijikînin na sekine. Em hesap ne xwazin hewara zarokên me yên nava rojê li kolanan bi çekan pey wan dikevin na sekine. Em hesap ne xwazin keça meya ciwan ya herî dawî li Dêrsimê hatî windakirin jî na mîne. Em hesap ne xwazin ciwanên me yên ku li batmanê bi keyfî tên girtin û rastî heqareta tên xilas nabin. Em hesap ne xwazin ciwanê Sûrî yê ji alîyê polîsan li Edene yê bi hêceta û gotina “dişibe Kurda” hatî kuştin xilas nabe. Em hesap ne xwazin welatparêzê dawî yê ku ji alîyê sîxurê noker ve bê ihbar kirin jî na mîne. Em hesap ne xwazin rejîma faşîst ya AKP-MHP û kerîya wan ya peretî û qujer her demî êrîşkirina Kurda û qirêj kirina tiştên wan na sekine.

Kesê ku xizmetê malek ya neyar re bike, mal, cihê kar û sazîyên wan ji bo me hedefên serekene. Her sîxurê hatî berhevkirî wê weke çekekê bizivire, ev demarê îxanetê dibe were qut kirin. Dibêjin dayêkên Kurda bila ne bînin wê demê ew jî zarokên xwe na bînin em demek wisa zelal re derbaz dibin. Em dijî çi tehdît û talanê bê deng na mînin. Ji bo tolê rakin em rojan dixwînin emê neslek wisa mezin bikin ku êşên we berêda jîyan kirine hûn dê bêrîya wan bikin. Dema we îcar hêvî ne dikin emê beramberî webin, ew agirê me pê xistî heta we hemû yan ne şewitîne emê dewam bikin.

Şer û serkeftin weke di wê kêlîyê de serxistin winda kirin jî wê kêlî yê de çêdibe dibe vê rastîyê û demborîya xwe ya dîrokî baş bizanî. Di Kurdistanê de weke rimekê tû yê bikevî nava dilê wande! Dewlata Tirk dagirkere! Hemû gavên li Kurdistanê diavêjin ne jixwe ye. Her roj bi çekên teknolojîya wan pêşketî û polîtîkayên nû êrîşî me, gelê me û nirxên civakî dikin. Şer, serkeftinên bê dawî u bexşane kir ew axa me ji bo me.

Yên wan û xayînên noker jîyana wan bikî bîranînek çalakî, tolhildan. Tikes ne bêsuc û hatîye xapandin. Gelek armancê neyar û noker heye ev jî ji bo me gelek çalakîye. Bê ku em biwestin bisekinin emê lê bidin û bê guman hebuna wan, her sîxurê ku ji wanre kar dike yek yek emê ceza bikin. Ev di warê Kurdan de êdî şerek nayê berdane. kerîyên qujer yên paşverû ku yek deqe dest ji tepisandin, ceza kirin, tehdît kirin a gelê me naberdin xilas kirina van deynê stûyê meye. Ji goristanên di tirsin! Nêzîkatîya herî mirovî ya gelê Kurd jî ser guhê xwe davêjin û xwe ji hedef girtina manevîyeta tevahî jî paş nadin di vê xalê de sûrprîzên em bikin dibe giring be!

Hembêz kirina nirxên me yên netewî ji hemû demî bi hêz tire û êdî di dika dîrokê dene, ji vê dikê nayên xwarê. Ew rêze çîyayên li paş we her dema wan bi destanên qehremantîyên dagirtîne, her şîverêyek wê bi gêrîla ve girêdayî ye. Em ne wekî bîyanîyekê weke ku azad jîyan bikin çîya, gelî, gund û bajarên me hene…

Her roja nû gavek din nêzîkî azadîya xwe dibin.

Ev şerê mezin yê hêvîyê dijminê ku dixwaze, şikandina îradeya azad ya Kurda, dixwaze xaka gelê Kurd dagirbike hûrgilî yên ku nizanin niha em xwedî yê wanin. Êdî hesap pirsîn nebe nabe ye… Em cîhanek nexweş û nav qeyranê de re tekoşîn dikin. Tam jî niha tekoşîna me hûrgilîyeke ku hêvî dide mirovahîyê. Ev jîyan dibe bibe xwesteke yekem yan jî ya dawî ya mirovan, weke vekirina derîyê ji baş xweşik û di derbarê rastîyêde hevdîtinek şirîk welat yan jî ya rêbazê ye. Rûxîna pergala dewletî û qirker ne di cîhanek pişt xeyalê me de wê divan xakan pêk were. Ji dagirker û xayînan hesap wê îro di van xakan de were pirsîn! Tovên şer ên sedsalî hatîye avêtina van xakan kişandin û derxistina wan ne hêsane. Her roj bi tekoşînekê mezintir şerkirin zêdetir hêvî ya sekeftinê pêwîste. Bi wêrekî bawer bikin dijminê me winda kirîye her tîştê di navê de mayê wê li wî binêre…

Destpêkirinên nû pêwîste, dema hesap pirsînê ye!

Bi rengê îradeya mirovê azad ya ku na keve nava parçeyek biçûk ya xakê de di van rojên ku gel şen dixin nava berxwedanên xwede pêwîstî bi destpêkirinên nû heye û em ber bi warê azad yê Kurdên berxwedêr û cihê avakirina nirxên mirovahîyê ve dimeşin. Şerê layiqê şana xwe hat dayîn, şoreş û berxwedanên herî mezin dibin, hene beramberî me. Em dengê nifşê dawî ne, kesîn dawî soz didin in û hesap pirsên demê herî nabe de emê tolê ji xayîn û demê tarî bistînin! Zêdetir naçêbe, dibe hêqe vê demî were dayîn, dibe ji dîrokê tola rûmeta hatî winda kirin were rakirin. Hêvîya herî xweşik ya were xweyî kirin welatek azade, ji bo gelê me Kurdistan azad be.

Ji pênûsa Rohat Şoreş