Frank-Walter Steinmeier niha bi zimanên cuda peyamek wiha belav kiriye. Lê ev tê çi wateyê?
Weke ku tê zanîn dewleta Tirk a dagirker eger êdî naxwaze Kurd li Kurdistanê nemînin, dixwaze Kurdan ji Kurdistanê derxîne. Siyasetmedarên Elmanya bi vî rengî destekê didin vê plana dewleta Tirk a dagirker. Ew pir eşkere ye. Li aliyê din jî tê zanîn ku bi taybetî dewleta Elman di dîrokê de her tim bi polîtîkayên xwe piştgirî daye dewleta Tirk a dagirker. Kîjan dewletê tavilê navê PKK’ê kir “terorîst” û qedexe kir û ev qedexeya ku li ser gelê me yê welatparêz ên li Elmanyayê dijîn krîmînalîze dike û zextê dike ranekiriye?
Kîjan dewlet bi berdewamî ew ajan û xayinên ku di têkoşîna azadîya Kurdistanê de wêranîyeke mezin pêk anîne û li dijî gelê me yê Kurd sûc kirine, digire? Seddam Husên di Komkujiya Helebcayê de bi çêkirina kargehên kîmyewî piştgirî da kîjan dewletê û heta îro hesabê wê nekiriye? Dewleta Tirk a dagirker di sala 2018’an de bi kîjan tankan êrîşî herêma Efrînê kir û dagir kir? Rast e, ev hemû dewleta Alman bû. Faşîzma Tirkiye û Almanyayê bi hev ve girêdayî ne û di vî warî de dewleta Elman li hemberî civakên me siyasetek pir taybet heye. Dixwazin kurdan asîmîle bikin, ev yek bi taybetî li ser gelê me yê êzdî ku bi salan e li Almanyayê dijî, tê dîtin. Niha jî dixwazin felaketa erdhejê ji bo berjewendiyên xwe bikar bînin û Kurdistanê zuha bikin. Bi taybetî jî ji bo ku dewleta Tirk a dagirker li ser navê “modernîzasyonê” bê zehmetî bajarên Kurdistanê ji nû ve ava bike û civaka me bi tevahî ji çanda xwe, ji koka xwe, ji welat û civaka xwe dûr bikeve.
Pêwîst e em vê siyaseta hov û qirker baş fêm bikin û rast şîrove bikin. Divê dawî li civaka me êdî xwe nexapîne û van peyaman rast fêm bike. Ger dewleta Elman êşa me ya civaka Kurd weke êşa xwe bihesibîne, wê ewqas zext û zordarî li ser welatparêzên me çênekira. Wê demê tevgera me ya ku mafên civaka Kurd diparêze qedexe nekira û heta roja îro qedexe rakira. Wê demê ew qas çek û alavên şer ên teknîkî nedifirotin dewleta Tirk a dagirker. Ger wan êşa me ya civaka Kurd fêm bikin, wê nehiştin ku Rêber APO di sala 1999’an de bi komploya navneteweyî bê girtin û heta roja îro di bin tecrîdeke giran de bê maf were hiştin.
Girîng e civaka me van peyamên ji derve, bi taybetî jî ji siyaseta Almanyayê tên rast fêm bike û ji bilî tiştên ku hatine gotin, pratîkê jî nas bike û ji bîr neke. Dema van siyasetmedarên qirêj peyamên wiha didin divê em van tiştan ji bîr nekin.
Pêwîst e civaka me dawî li bawerî û bawerîya xwe bi her dewletekê, ji her hêzekê raweste û li şûna wê bawerî bi hêza xwe bîne û li gorî wê xwe birêxistin bike û bi tiştên ku eleqedar dike re mijûl bibe. Ev felaketeke mezin e ku bi serê civaka me de hatiye, ev êş û azareke mezin e ku niha tê jiyîn, lê divê em ji bîr nekin ku berpirsyariya mezinahiya vê felaketê dikeve ser milê van sîstemên dewletê. Ger em li gorî pîvanên wan, li gorî berjewendiyên wan, li gorî pergalên wan jiyana xwe bidomînin, em ê sibê nebin. Ew peyama ku em dikarin di dawiyê de ji vê felaketê derxînin û li gorî wê encam û dersên xwe jê derxin ev e. Ji bilî hêza me bawerî bi ti dewlet û hêzekê nayê. Ya rêxistinî û yekitiya civakî tê.
NC// Sara Ronahî