Serokê min; ne mimkûn e ku ez hezkirin û girêdayîna xwe tarîf bikim. Ez dixwazim bideme diyarkirinê ku, ew hemû nirxên ku we bi jiyana xwe ji tunebûnê ava kir, ez parastvanê wan im û ev nirx ji bona têkoşîna min hincet in û ez bi qasî îro hewl didim vanan watedartir bikim, bi qasî ku hêza min têrî dike bi we re parve bikim û hewl didim nirxên azadiyê, ku we afirandine û ev jiyana bi wate ku we sazkiriye hîn bibim. Helbet dizanim ku ev hewldanên min, ne berdêlî hewl û keda we ne. Encax dixwazim aşkere bidime diyarkirinê ku, wekî xwendekarekî we, di nava hewldana esas girtina guherîn û têkoşîneke domdor de me.
Min hîs kir ku, bi we re jiyankirin çiqas xweş e û çiqas xwedî wateyên kûr in. Wisa gelek hezkirinên ku jiyana we dide pêşiya me hene ku, a rast di wê fikrê de me ku, wateya jiyanê di van tercîhan de veşartiye û ev tercîh jî berhermên guherîn û afirandinê ne. Encax ez niha fêm dikim ku nederên ku îro mirovantî di xalên herî basît de ketine hundir wê, tercîhkirin ne fenomeneke wisa hêsan e.
Ji başbûnê, xerabiyê, kirêtiyê, azadiyê, şerefê, rûmetê, ketinbûnê, wêrekbûnê, tirsê hwd. ji hev qutkirin, ji wan tercîhan tercîhên rast derxistin, li gorî wan tercîhan jiyankirin û yên ku te tercîh nekiribe veguherîne yên tercîhkirinê û wê bandorkirin, dilekî gelek mezin û vîneke mezin a bêdawîn dixwaze. Vaye di her mekan û zeman de, ya ku ev pêk anîn, hûn bixwe bûn. Lewre, ji bona min tercîhên we, tên wateya nirxên herî pîroz; pêwîstiyên we, pêwîstiyên ku bi hostetî û bêqisûr û bêkêmanî bên cî ne.
Dema ku min hewl da bi afirandinên we re jiyan bikim, di wateyekê de min dît ku ez çiqas guherî me û bi pêş ketime. Min dît ku, bi hêza we, her guherîna ku min afirandiye, bûye destpêkeke nêzîkatiyeke jiyaneke nû. Û ev destpêk, ji bona ku zêdetir bi hêz û rast bigihêm we, bi we ve bêm girêdanê û riyên fêmkirina we, min da pêşiya xwe.
A rast ez vê, wekî rêwîtiyeke ku bi we re derketime dikarim îfade bikim. Di vê rêwîtiyê de, her mekana ku em derbas bûne, her erdnîgarî û kêliya nêz, ku em tevdigerin de, ji we her carê tiştek nû hîn dibim û hewl didim hînbûnên xwe cewherî bikim.
Ku hûn bipirsin di vê rêwîtiyê de bi we re çi hîn bûm;
Destpêkê, ez hînî, xweşikbûna mirovbûnê bûm. Dema ku min li windabûnên îro mirovantî winda kiriye nihêrt, min ên ku qezenc kirine ferq kir.
Ez hînî bûm ku, wateya jiyana bi rûmet çi ye.
Ez hîn bûm ku, li çiyayên bê ser û ber de, bi azadî jiyankirin çawa ye.
Ez hîn bûm ku, meş, bez, parvekirin û sohbetên bi çêj bi jiyankirina bi hezaran lehengî re çiqas xweş in.
Ez hîn bûm ku, wateya bişirîna bextiyariya di rûyê yên ku xwe ji bona mirovantî û gel feda kirine, hîn bûm.
Ez hîn bûm ku, wêrekiya dilên ku li hember dijmin radest nebûne dihatin çi wateyê.
Ez hîn bûm ku, çiqas dilên hezaran şervanên egîdane mezin in.
Ez hîn bûm ku, dema ku jin di riya azadiyê de gav bi gav bi pêş ve diçû, çawa bi raza şerkirinê re xweşik dibû.
Ez hîn bûm ku, afirandina gelekî, ku xwe ji ariyên xwe diafrîne û di baxçeyên gelan de bi rûmeta xwe li piya maye û ev heybetbûn çawa çêkiriye.
Ez hîn bûm ku, girêdaneke gelekî ku ji bona Serokatiya xwe, xwe vediguhezîne çembera agir û girêdana xwe çiqas mezin e.
Ez hîn bûm ku, têkoşîna bêeman a rêberek ku hemû jiyana ji bona mirovantiye û gel feda dike, çawa dibe.
Ez hîn bûm ku, çavkana mezinbûna di bin esaretê de, berxwedanî û têkoşîna bi tena serê xwe di nava çar dîwaran de tê dayîn, çawa ye.
Ew dilê ku ji hemû dinyayê re nîşan da ku digel di nava çar dîwaran de be jî, pêwîst e çawa bi azadî bê jiyandin, ez hîn bûm ku çiqas kûr û watedar e.
Yên ku rêberekî ku bûye malê mirovantiyê û gel, di nava zirûfên tecrîdê de dihêlin, ez hîn bûm ku, ji vê çiqas ditirsin û çiqas belengaz û bêhêz in.
Gelek ku bi hemû jiyana xwe, bi zanebûna xwe û bi hestên xwe, xwe fedayî Serokatiya xwe kirine, dema ku werin asta nepejirandina tecrîda li ser Serokatiya xwe, ez hîn bûm ku nefêmkirina ku wê çi bikin, çi ye.
Bi hezaran “fedayiyên azadiyê” yên ji dil girêdayî Serokatiya xwe ne, li hember nêzîkatiyeke rûmet şikandinê, wê di çi asteke sotîner û bi şid de hesap bipirsin, ez hîn bûm ku yên ku vê hesap nekirine çiqas xwedî zihniyeteke belengaz in.
Ez hîn bûm ku, wê li hember dijminê ku her diçe di nêzîkatiya Serokatiya me de bêperva û kirêt tevdigerin, wê çawa bersiv ji wan re bê dayîn.
Yên ku ez ji we hîn bûme, li ber ji yên ku ez ê ji we hîn bibime, di zeryanê de dilopek e. Ji ber ku dawiya hînbûn, fêmkirin û hezkirina we nîn e.
Ji gelê min ê leheng û welatparêz re
Ez şahidiya şer û berxwedaniya destanî ya gelekî dikim ku, di hemû deman de têkoşîneke herî bi heybet raber kiriye û di vê oxirê de gelek bedelan daye û azwerê Serokatiya xwe û azadiya xwe ye.
Di pêşengiya Serok Apo de, xwe ji nû ve afirandina mirovantî û gelekî pêk hatiye. Gelê kurd heta roja îroyîn bi nirxên ku afirandiye û bi vê şêweyek daye van nirxan, jiyan û tarza jiyana xwe bi afirînerê van nirxan bi ya Serok Apo re, rastiyeke aşkereye ku wekhev dibîne. Dema ku em rastiyên helwest û nêzîkatiyên ku ketinê li ber çav negirin, dîrok gelek caran dubare dubare şahidî kiriye ku, ev bi xwe re hilweşîn û tunebûnan tîne.
Ji ber vê sedemê ye ku, îro ev gel Serokatiya xwe wekî xwe dibîne, hebûna serokatiya xwe, hinceta hebûna xwe dibîne; jiyana serokatiya xwe, jiyana xwe dibîne. Ku ev rastî li ber çav neyê girtin, wê hemû hesap vala derên û tune bibin. Dîrok vê rastiyê bi hemû dinyayê daye peytandin. Bêguman ev rastiyek e ku, wê heman encam îro jî rojên bê jî wisa be.
Gelekî ku bi azweriya serkeftin û azadiyê girêdayî Serokatiya xwe ye û di vê oxirê de bedel daye, amade ye îro jî bedelan bide. Ev gel diqîre ku, nêzîkatiya li hember Serokatiya wan, sedema şer û aştiyê ye. Ez dikarim bidime diyarkirinê ku, ji ber ku hewldaneke min a mûtewazî ku ez bibim şervanekî vî gelî, biçûk be jî, ez tiştek li vê têkoşînê zêde bikim, ez ê rûmeta vê jiyan bikim.
Ji nava vî gelê ku di nava êş, bextewarî, hêvî û xeyalan de heciniye û heta roja me ya îroyîn ji bilî rûmeta xwe û azadiya xwe tiştek nefikiriye û di serkeftinê de mift bûye; ji nava vî gelî hatin û bi nirxên vî gelî re jiyankirin, wekî neferekî vê têkoşînê, aşkere peywir û berpirsyariyên min derdixîne holê. Ez ji bona ku van peywir û berpirsyariyên xwe bi aqil, , hebûn, zanebûn û bi dilê xwe bînim cî, tu gumana min nîn e. Ez soz didim ku, çi bikeve ser milên min, ez ê bînin cî û ji ber vê ez vê sozê careke din ji gelê xwe yê leheng re didim, gelek serbilind im.
Ji hemû rêhevalan re;
Bi PKK’ê re ji nû ve vejîna mirovantiyê, li ser vê erdnîgariyê bi rihê PKK’ê hate afirandin. Em jî şahidiya vê dikin. Li derdora Serokatî gotin di cî de be, kemalan, xeyriyan û mazlûman di aqil, dil û hişmendiyê de bûn yekvicûd. Wan ji tunebûnê afirandin, hemû jiyana xwe feda kirin û di nav de nirxên jiyanê çandin. Bi vî rihê ku heta roja îroyîn nehejiyaye, her çûye mezin bûye, em dibînin ku xwe gihandinê. Em ji rêheval fermandar Egîd, hemû huner û hostetiyên fermandariya wî, mezinbûna wî, gav û wêrekiyên destpêkên afirandinê hîn bûn.
Em ji rêheval Zîlan, razên xwedawendbûnê û girêdana Serokatî ku çiqas dihejîne û bêteredût e hîn bûn.
Em bi rêheval Sema re, hîn bûn ku roja çavkana me ya jiyanê yek e û mîna wê nîn in; bi rêheval Bêrîtan hîn bûn ku, tercîha azadiyê li hember teslîmiyetê tê çi wateyê. Û dîsa ji hezaran şehîdan em hîn bûn ku, wateya jiyankirinê çi ye. Ji wan em berxwedaniyê, lehengiyê, wêrekiyê, hişmendiyê, hêrsê, tolhildanê, berxwedaniyê, hêviyê, xeyalê û rastiyan hîn bûn. Careke din li hember van rêhevalan soza xwe nû dikin ku, em ê li mîrateyên wan xwedî derbikevin û peyrewên wan ên bêeman bin.
Em dizanin ku, wateya hemû nirxên ku heta roja me ya îroyîn hatine afirandinê çi ye. Li holê ye ku, berpirsyariya wan, xwedîderketina wan, parastina wan û wan gihandina pêşerojê, çiqas berpirsyariyên mezin dide ser milên me. Wekî pêwîstiya girêdana bi Serokatî, şehîdan û gel, bûyîna milîtanbûna pêvajoyê û demê û ji pêwîstiyan re bersivbûyîn, rihê PKK’ê bi xwe ye. Heta roja me ya îroyîn, pêwîstiyên hilgirtina vî rihî û bicîanîna wan de, aşkereye ku wêrekî û biryariyeke mezin hatiye nîşandan. Wekî hilgirtên vî rihî, em ê ji bona pêkanîna pêwîstiyan, zêdetir bi israr, bi inyad, bi biryar û ewqas jî tûjtir bin. Û em ji vê bawer dikin. Ji ber ku li hember hêvî û xeyalên gel, li hember dil û wêrekiya van şervan û milîtanên ku xwe ji fedakirinê li paş nahêlin, dîrok gelek caran peyitandiye ku, li hember vê, wê tu tiştek nikaribe li ber xwe bide. Ez bi şanaziya ku, min bi hezaran rêhevalên leheng û dilawêr re jiyanê parve kiriye, we hemûyan silav dikim.
Ji malbata min re;
Di şûna ku min bi we re temenek bihûrandana, min jiyaneke bi rûmet tercîh kir û gelek têkoşîn da, ez dizanim ku hûn min fêm dikin. Ji ber ku, dixwazim hûn bizanibin, min hêza tercîhkirina vê jiyanê ji we girt. Ez dizanim ku, di şûna pêwîstiyên têkoşînê bînim cî, we ji min daxwaza tenê ji bona we têkoşîn dayînê, we yê nexwestana. Divê hûn bizanibin, ez bi hezaran zarokên dê û bavên li derdora we re, jiyaneke bi rûmet û bedew parve dikim. Digel silavan.
– Bijî Serok Apo!
– Bê Serok Jiyan Nabe!
– Bijî Têkoşîna Bi Rûmet ya Gelê Kurd ê Leheng!
– Bijî şehîdên me yên ku hemû nirxên me afirandine!
01.03.2006
Dengtav
