TORÎNO – Meclisa JXK (Xwendekarên Jin ên Kurdistanê) dê di navbera 2 û 3’ê Sibatê saet 14.00 – 18.00’an de li Zanîngeha Torînoyê perwerdeya Jineolijiyê bide.
Jinên ciwan ên ku naveroka perwerdeya xwe bi nivîskî rave dikin, ji bo tevlîbûn û amadekariyên bernameyê xurtir bibin dê di 1’ê Sibatê de civînekê li dar bixin.
Daxuyanî wiha ye;
Jineoliji xwe ji nû ve diafirîne
Em ê di vê semînerê de ku ji bo Jineolojî, zanista jinê tê dayîn, bi Tevgera Azadiya Jinên Kurdistanê re nîqaş bikin. Jineolojî rêbazek e, zanistek e ku di nava Tevgera Azadiya Jinên Kurdistanê de hatiye pêşxistin û ji bo ji nû ve vedîtin, afirandin û seferberkirina perspektîfên hevpar û kolektîf ên rizgarîxwaziyê dixwaze dîrok, hemû aliyên jiyanê û civakê bi perspektîfa jinê ronî bike û hîn bibe. .
Ciwanî serdema jiyanê ye ku herî zêde dişibe biharê: coş, dînamîzm, xwesteka keşfê, meraq û guherîn hêmanên vê serdemê ne. Weke jinên ciwan em vê biharê bi kelecanek mezin diceribînin, gelek caran hevaltiya jiyanê çêdikin, li derdora xwe bedewiyê diafirînin, bi hestên xurt ên hevgirtinê û daxwaza macerayê tevdigerin.
Em di bin bandora kesekî din de dijîn
Dîsa jî ji zarokatiyê ve em hişyariyên tund dibihîzin û sînor û sînorkirinên mîna qefesên nedîtbar ên ku riya me û bijartinên ku em dikarin bikin diyar dikin, dihesibînin.
Bi kê re hevdîtin bikin, çawa li xwe bikin, çi bixwînin, çi werzîşê bikin, çawa tevbigerin tenê çend mînak in. Em di bin bandor û bijartinên nerasterast de dijîn, ev ferzkirin bi navê hezkirin, xem û xemê ji me re têne pêşkêş kirin. Ev ferzkirin ew qas nazik in ku em guh nadin wan û xwe îqna dikin ku ev tercîhên me yên azad in.
Ji bo rizgariyê em dikarin çi perspektîfan biafirînin?
Di malbatê de ji me tê xwestin ku em rola xwe bi cih bînin û hêviyên dê û bavên xwe bi cih bînin, di têkiliyên evînê de divê em daxwazên hevjînê xwe bi cih bînin û di heman demê de bibin dayik, evîndar û heval. Em di şantajên evînê yên nazik de dijîn, lê ew qet ne evîn e. Em hewil didin ku em vê evînê heq bikin mîna ku xelatek be ku em xwe feda bikin û ji bo wê em xwe feda dikin û bi vê yekê em her ku diçe ji xwe, daxwazên xwe yên kûr û îradeya xwe dûr dikevin.
Ev hemû ji kîjan xala hevpar tê? Dema ku em behsa baviksalarî dikin em behsa çi dikin? Ew di kîjan warên jiyana me de herî kûr e?
Çima jinên ciwan û bi giştî jin vê yekê dibînin? Ji bo rizgariyê em dikarin çi perspektîfan biafirînin? Di civakê de û di jiyana xwe de em dikarin çi rol bilîzin?