HABER MERKEZİ – Partiya Jiyana Azad a Kurdistanê (PJAK) Üyesi Amed Şaho, Kürdistan’ın dört parçasında halk ve gerillanın birliğinin önemini, Devrimci Halk Savaşı’nın stratejisini ve gençliğin rolünü ajansımıza değerlendirdi.
Sorularımızı cevaplayan Amed Şaho’nun röportajının tamamı şöyle;
İran’ın yurtsever Huzistan ve Kürdistan halkının başını çektiği bölgelerin çoğu, işgalci ve kana susamış yargı devletinin meşruiyetine karşı sokaklara dökülüyor ve artık bu sistemi kabullenmiyor mu ?
İran’da kana susamış, otoriter ve yozlaşmış bir rejimin varlığına rağmen, özgürlük ve demokrasinin ışığı parlıyor. Yani kadın ve gençlerin başını çektiği diriliş umudu, eşitlik ve adalet arayışı zirvede. Devlet ve yetkililer ne kadar büyük, yağmacı ve baskıcı görünürse, sokak ayaklanmalarının ve protestolarının ışığı o kadar parlak olur. İran’da öğretmenlerin, işçilerin, çalışanların, kadınların, gençlerin ve diğer tüm toplulukların grevleri ve sivil protestoları bunu kanıtlıyor. Rejim halk ve toplum nezdinde ideolojik, siyasi, sosyal, ekonomik ve askeri meşruiyetini yitirdiği için, halkın kendisine olan güvensizliğini hiçbir oyunla onaramaz. Bu, İran’ın vatandaşlarının huzurunu ve güvenliğini bozan bir korku ve dehşet, cinayet ve infaz, yolsuzluk, hırsızlık ve yağma adası haline gelmesinden kaynaklanmaktadır. Dolayısıyla bu, rejimin krizlerini derinleştirecek, büyütecek ve çöküşün eşiğine getirecektir. Rejimin temel direkleri ciddi şekilde zayıfladığı için, halkın acıları ve ürünleri üzerinde zorla ve özel savaşla egemenliğini sürdürmesi ve halkın acılarına kulak vermesi zordur. Bu arada rejim, bölgedeki ve İran içindeki egemenliği nedeniyle halktan, toplumdan ve uluslararası kamuoyundan ciddi protestolarla karşı karşıya kaldı. Bu nedenle rejim, Devrim Muhafızları’nı ve Kudüs Gücü’nü güçlendirerek İran’ın içinde ve dışında kendisini güçlendirmek istiyor. Rejimin suçlarından kolayca kurtulması ve halkın meşru taleplerini karşılaması mümkün değil. Çünkü İran halkı genel olarak meşru bir talep olan adalet, eşitlik, demokrasi ve özgür yaşam talep etmektedir ve bu amaçla sloganları doğrudan İran’ın demokratik mücadelesinde yeni bir aşama getiren Ali Hamaney ve İbrahim Reisi aleyhinedir. Halklar, Hamaney’i tüm sefaletlerinin ve sıkıntılarının kaynağı olarak görüyor, çünkü rejim, halkların protesto dalgası karşısında artık yozlaşmış, mazlum ve aşağılayıcı rejimi koruyamıyor. Bu nedenle halkların öfkesi ve protestoları, rejimin kendini yeniden örgütleyip güçlendirme ve halkın güvenini yeniden kazanma hayallerinin ötesindedir. Çünkü rejimin vatandaşlara karşı günlük eylemleri o kadar vahşi ve korkunç ki vatandaşlara acı çektirdi ve bu da halkların İran’ın işgalci rejimine karşı ortak ve birleşik mücadelesini güçlendirecektir.
Bu amaçla rejimin bu durumdan kurtulmak için hem yurt içinde hem de yurt dışında izlediği politika, yine’nin uluslara otorite dayatmak istediği kaos, terör ve sindirme yoluyla bölgeye mutlak güç dayatan bir saldırganlık politikasıdır. Elbette bu, çözüm umudunu söndürecek ve rejimin zulmüne karşı direniş kampanyası yoğunlaşacak ve güçlenecektir. Dolayısıyla milletler, yol haritaları ve barışçıl çözüm projeleriyle işgalci rejimin çöküşünden korunabilir. Yani, demokrasi ve özgürlük anlayışına, demokratik toplum paradigmasına, çevreciliğe, kadın özgürlüğü ve milletlerin bir arada yaşamasına dayalı, devlet ve iktidar zihniyetinden uzak, temel haklarının güvence altına alındığı her halk ve milletin yol haritası , kadınlar ve gençler bu projede inisiyatif alacak ve üçüncü hat olan demokrasi ve halkların demokratik özyönetimi hedeflerine ulaşmaları sağlanacaktır. Bu nedenle, İran’daki, özellikle Rojhilat Kürdistan’daki tüm sivil protestolar, kendi gücüne ve iradesine güvenmeli, kendiliğinden ve amaçlı olmalı, herhangi bir güç veya partinin kaprislerine göre hareket etmemelidir ve yabancı güçlerin müdahalesine dayanmamalıdır.Elbette bugün PJAK’ın demokrasiyi ve halkların özgürlüğünü canlandıran bir projesi var ve bu amaçla mücadelesini geliştiriyor.
İran’da böyle bir durumda gençliğin öncülük önemi nedir ?
İran’ın işgalci rejiminin gençlik ve kadın karşıtı bir rejim olduğunu belirtmekte fayda var. Rejim gençlerin moralini bozmak için her türlü acımasız yöntemi kullandı. Bu nedenle, bir takım acımasız fenomenler geliştirerek; Uyuşturucu, işsizlik, Basic, yurtdışına gençlik göçü vb. gücünü topluma empoze etmek ve özel savaş ve aldatma politikasıyla gençleri iktidar ağlarına çekmek istiyor Protesto ve muhalefet güçlerini kontrol etmek istiyor. O nları iktidar ağlarına çekerek bir yandan da gençleri eriterek toplumsal kültür ve geleneklerden uzaklaştırmaktır.
Genç, rejimin tehlikeli politikalarına rağmen rejimin politikalarına şiddetle karşı çıktı. Tüm gösteriler gençler ve kadınlar tarafından başlatıldığından, onların konumu ve rolü özel bir öneme sahiptir. Gençlerin zulmü ve adaletsizliği kabul etmemesi, sosyalist karakteri veya devlet ve iktidar anlayışına direnmesi, rejimin diktatörlüğe ve dini faşizme doğru ilerlediği bu aşamada bu çok anlamlı ve değerlidir. Çünkü gençlik demokrasi ve barışın pekiştirilmesi için mücadele ediyor ve toplumu demokratik olarak değerlendirmek istiyor. Tarihi görevlerini yerine getiriyorlar ve rejimin politikalarına karşı mücadele ve direniş bayrağını yükseltecek olan İran Halklarının Demokratik Platformu’nun örgütlenmesine öncülük ediyorlar. Özellikle, Kürdistan Özgürlük Gerillalarının direnişinden ilham alan öncü bir gençlik hareketi olarak KCR, İran ve Doğu Kürdistan’da barış, demokrasi ve adalet mücadelesini yoğunlaştırıyor. Gençliğin en önemli ve övgüye değer tavrı, özgürlük savaşının zaferinin garantisi olan gerilla saflarına katılmalarıdır.
