HABER MERKEZİ-Tüm dinlerin ortak bir noktası vardır; komünal yaşama çağrı yaparlar. Komünal yaşam esasen toplumsal olan yaşamdır. Ve dinler toplumsallaşmayı yaratmak için çalışırlar. Daha doğrusu toplumsallıktan kopmuş olanı frenleyerek raydan çıkışa dur deme hareketleridir.
PKK çıkışı itibariyle toplumsallaşmayı yaratmak için ortaya çıkmış bir harekettir. PKK, TC devletinin dayattığı yok oluşa dur demek için baş aşağıya gidişi frenleme hareketidir. Bu bağlamda PKK biraz da dinler tarihinde insanlığa umut olmuş hareketlere benzer. Aslında tüm sosyalist hareketlerin ortak noktaları da biraz dini hareketlere benzemeleridir. Tuhaf gelebilir ama dinler nasıl ki ortakçı yaşama çağrıysalar sosyalist hareketlerde hep ortaklaşmaya çağrı olmuşlardır.
Musa ile Yahudilerin çelişkisi Musa toplumsal bir yaşamı tercih ederken büyük bir Yahudi kesimi bireyci, ortaklaşmadan uzak bir yaşamı tercih etmeleridir. sept diye bilinen çalışmama günü esasen biriktirmeye karşı alınmış bir tedbirdir. Altı gün çalışacaksın yedinci gün ise ibadet edeceksin fikri esasen kirleten bireyci biriktirmeye karşı bir duruştur. Komünal duruş. Benzerini hatta daha ilerisini biz İsa’da görüyoruz. Neredeyse yaşamın özü ortakçılıktır. Kim İsa’nın elindeki lokmasını paylaşmadığı söyleyebilir ki? Ya Hz. Muhammed’i? Öyle bir sistemi hedefler ki tümden toplumsal olsun. Ya Zerdüşt’e, Buda’ya ve Konfüçyüs’e ne demeli?
Böyle nice insan sevdalısı Peygamberi sıralamak mümkündür.
Gerilla insanlığı toplumsallaştıran ne kadar insan eylemi varsa hepsine sahiplenen kimliktir. Gerilla bu bağlamda ilk toplumsal oluşum olan doğal toplumu en çağdaş biçimde temsil eden güçtür. Çağ olarak çok büyük farklılıklar olsa da aynı ilk çağlardaki gibi ortak çalışan, ortak üreten, ortak paylaşan, ortak yaşayan, ortak tüketen ve her kişinin ihtiyacına ve gücüne göre çalışmaya katılan kimliktir.
Daha da açalım.
Gerilla’nın yaşamı ortakçıdır. Aynı büyük insan Şeyh Bedrettin’in dediği gibi “her yerde her şeyde hep beraber demek için” misali, gerillanın yaşamı hep beraber. Size tuhaf gelebilir ama gerilla da en çok nefret edilen özelliklerin başında bireycilik kariyerizm, kıskançlık, yetkicilik gibi sadece birileri için biriktiren özellikler gelir. En sevilen özellikler; genelleştiren, ortaklaştıran, kolektifleştiren, hükmetmekten kaçınanlardır. Belki daha söylenecek çok özellikler vardır. Ama biz bunlarla yetinelim.
Gerilla’da ihtiyaçlar bir merkezden temin edilir. Kimin ne ihtiyacı varsa bulunduğu birim ya da gerilla gücü içerisinde liste halinde hazırlanıp ihtiyaçları temin edilen kuruma verilir. Ve bu kurum ihtiyaçlar temelinde bunları çözer. Burada para yok, burada mal ve mülk yoktur. Gerillanın üzerindeki her şey komünaldır. Toplumundur, gerilla toplumunun.
Bu bağlamda mülkiyet bireyler üzerinde yönlendirici rol oynayamaz, para birilerini yoldan çıkaramaz ya da para bireyleri satın alamaz. Çünkü burada para yoktur, burada mülkiyet yoktur. Ortak üretilip ortak ihtiyaçlar temelinde tüketilen değerler vardır. Bunun içindir ki her gerilla kendisini devrimin en iyi temsilcisi görür. Tuhaf gelebilir ama her gerilla kendini en iyi PKK’li bilir. Çünkü PKK en damıtılmış komünal yaşamdır. Gerilla ise bu damıtılmış komünal yaşamın cisimleştiği alanların başında gelir.
Evet, gerilla komünal kimliktir dedik. Komünalizm Kürtçe bir kelimeye yakın duruyor. Kom Kürtlerde toplum ya da topluluk anlamına gelir. Ve biz gerillalar bu toprakların rengi olarak hep ortak olandan yanayız. Giyimimiz, kuşamımız, silahlarımız vb. birçok şeyimiz birbirine yakındır. Hastaysanız farklı bir mazeretiniz varsa bu ayrı ancak bir gerekçeniz yoksa siz başka yoldaşların kullandıklarını kullanırsız. Gerilla da biraz maddi değerler açısından farklı durmak ayıplanır, hoş görülmez. Denilecek ki bunun dışında yaşayanlar olmadı mı? Bende derim ki böyleleri çok çıktı, belki halen içimizde de vardır. Ancak kim bunlara gerilla olarak görüyor ki? Ya da kim bunları PKK’li olarak görmüştür ki? Böylesine tipler içimizdeyken de isterlerse komutan olsunlar ama bunlar PKK’li olmadılar ve olamazlar.
Bir ton ton ailesi buna örnektir. Ton ton ailesi içimizdeyken de PKK’li değildiler. Zaten olmadıklarını kendileri bugün daha “samimice” itiraf ediyorlar. Önderlik bu aileyi eskiden beri emek yiyici olarak nitelemişti, hırsız ve lümpen olarak değerlendirmişti, bugünlerde bu tiplerin PKK’yle hep çeliştiklerini söylemeleri güzel bir şeydir. Ve bu aileye benzeyen birçok tip içimizden kaçıp gitmiş, temel bir nedeni de bu komünal yaşama gelmemeleridir. Bir önceki yazımızda üç felsefik ilkeden söz açmıştık. Bu ilkelerin yanına siz bu sade, komünal yaşamı da ekleyin. Birçok öğe ortak yaşama gelemedikleri için kendi bireyci, hayvanlaştırıcı, tüketen, bencil, hoyrat yaşamını dayatmaya kalkışmışlardır. Ve PKK’de bu geri bireycileştiren ve toplumda uzaklaştırıcı özeliklere karşı durduğunda kaçıp gitmişledir.
Sonuç yerine; gerilla komünal yaşamı en ileri düzeyde Bedreddince yaşayan toplumsal güçtür. Belki dünyanın birçok yerinde komünal yaşama denemeleri vardır. Ancak hiçbir yerde Kürdistan gerillası kadar bu düzeyde, kapsamlı, topluluk halinde olanı yoktur. Ve gerilla bu ortaklaşmayı sadece gerilla da uygulamıyor. Gerillaya meyilli ne kadar genç varsa bulundukları alanlarda benzer tarzda yaşamayı esas alıyorlar. Yine gerillaya bağlanmış kitlelerde benzer özellikler göstermektedirler. Ve bu yeni bir yaşamdır, yeni bir toplumsal kimliktir. Yani ortakçı, paylaşan, kolektif komünal kimliktir. Gerilla ise bu komünalizmin kimliğidir.
Kasım Engin
